Բարև, ես Լալան եմ, սովորում եմ Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրում: Իմ մայրիկն էլ է նույն դպրոցում: Ես դասերից հետո գնում եմ նրա մոտ` կավով աշխատելու: Արդեն շատ փոքր ժամանակվանից կարողանում եմ կուժ, բաժակ սարքել: Ու էլի շատ բաներ եմ կարողանում անել`կարողանում եմ նկարել կտորի վրա, որը կոչվում է բատիկա https://www.youtube.com/watch?v=CAmhg4-bIZg , կարողանում եմ նկարել ապակու վրա, հետո թրծում եմ ու հետո ինչքան լվանում ես չի ջնջվում, ես մի քիչ կարողանում եմ հեծանիվ քշել ու ծնունդիս հեծանիվ եմ նվեր ստացել, որ ավելի լավ քշեմ: Մենք տանը ձկնիկներ ենք պահում, բայց ես կուզեի, որ կատու պահեինք ու անունը կդնեի Նալա: Ես սիրում եմ նկարել ու փազլներ հավաքել, բայց փոքր եղբայրս տանը ինձ միշտ խանգարում է, ու ես սպասում եմ, որ նա քնի, նոր իմ ուզած բաներն անեմ:
Հեղինակ՝ Լալա Հովհաննիսյան
Երբ բացվում է գարնան առավոտը, բարի լույսի զանգերն են զարկում, լույս է բացվում մեր աշխարհին, Հովտում առուն խոխոջում է գլգլում, քամին շնշնկում է շարժում է ծառերի ճյուղերը կռունկը երամով գալիս է,, կաքավը քարին երգում է, հարս ու աղջիկ հանդերն են գնում ծաղիկ հավաքելու: Ծաղիկների բուրմունքն անմահական սլսլում է անո~ւշ, անո~ւշ:
Ստեղծապտույտ ամսագիր... 